Elliott ve Smith (2010, 280-281) altı tür kaygı sorununu ayırt eder: anne, baba veya bakıcıdan ayrılma korkusu (6-24 ay); yabancı yetişkinlerden korkma (6-10 ay); tanıdık olmayan akran korkusu (2-3 yıl); hayvanlardan, karanlıktan ve hayali yaratıklardan korkma (2-6 yaş); okul fobisi (3-6 yaş, 10-11 yaş); ve başkaları tarafından değerlendirilme korkusu (13-19 yaş).
Yaklaşık yarım yüzyıl önce Bowlby (1973), ayrılık kaygısı (sevilen ve özlenen birinden ayrılmanın neden olduğu kaygı) hakkında yazmıştır ve çocukların, annelerinin yokluğunda er ya da geç sıkıntıya girdiklerini, tüm garip ve beklenmedik şeylere tepki verdiklerini fark etmiştir. William James’in (1980) “Bebeklikteki terörün en büyük kaynağı yalnızlıktır” görüşünü takip ederek (Bowlby, idem, 30) ayrılık kaygısını açıklamak için çeşitli girişimler sundu: “sıkıntı ve kaygının diğer terimlere indirgenemeyen ve sadece çocuğun annesine bağlılığının doğası gereği birincil tepkiler olduğu” teorisine göre Freud’un dönüştürülmüş libido teorisi (1905), Rank’ın doğum- travma teorisi (1924), Freud’un sinyal teorisi (1926), Klein’ın zulüm kaygısı teorisi (1934), Klein’ın depresif anksiyete teorisi (1935), ve Suttie (1935), Hermann (1936), Fairbairn (1943, 1963) ve Winnicott’un (1952). Zihinsel Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı-III (DSM-III) (1980), çocukluk ve ergenlik dönemi anksiyete bozuklukları olarak adlandırılan kategoriyi üç spesifik anksiyete bozukluğu ile tanıtmıştır: ayrılık anksiyetesi bozukluğu, aşırı kaygı bozukluğu ve kaçınma bozukluğu (Weems ve Silverman, 2013). , 513). DSM-IV son iki alt kategoriyi terk ederken, DSM-V aşağıdaki anksiyete bozukluklarını içeriyordu: Kirlilik hakkında tekrarlanan düşünceler, tekrarlanan şüpheler, belirli bir düzende şeylere sahip olmak ve saldırgan veya korkunç dürtüler dahil olmak üzere zaman alıcı, sıkıntılı ve son derece müdahale edici olacak kadar şiddetli yineleyici düşünceler veya davranış kalıpları), panik bozukluğu (ani ve şiddetli anksiyete atakları) ve travma sonrası stres bozukluğu (TSSB) (yaralanma veya şiddetli psikolojik şokun bir sonucu olarak ortaya çıkan, tipik olarak uyku bozukluğunu ve deneyimin sürekli canlı olarak hatırlanmasını içeren, başkalarına donuk tepkilerle ortaya çıkan kalıcı zihinsel ve duygusal stres ile karakterizedir. ve dış dünyaya) (idem, 515). Weems & Silverman (idem, ibidem) de anksiyete bozukluklarının birbirleriyle yüksek oranda komorbidite gösterdiğine dikkat çekmiştir.
Elliott ve Smith (2010, 280-281) altı tür kaygı sorununu ayırt eder: anne, baba veya bakıcıdan ayrılma korkusu (6-24 ay); yabancı yetişkinlerden korkma (6-10 ay); tanıdık olmayan akran korkusu (2-3 yıl); hayvanlardan, karanlıktan ve hayali yaratıklardan korkma (2-6 yaş); okul fobisi (3-6 yaş, 10-11 yaş); ve başkaları tarafından değerlendirilme korkusu (13-19 yaş). Başkaları tarafından değerlendirilme korkusunun neredeyse ergenliği tanımladığını ve çoğu gencin başkalarının kendileri hakkında ne düşündüğü konusunda oldukça endişelendiğini iddia ediyor (Elliott ve ark, 2010). Ansiyete bozukluklarının ergenlik ilerledikçe kademeli olarak azalması gerekse de, ergenliğin sonlarına kadar sürmesi nadir değildir. Ayrıca yetişkinlerde ortaya çıkan birkaç anksiyete bozukluğunun çocuklarda seyrek olarak ortaya çıktığına dikkat çekilmiştir: agorafobi (“açık veya kalabalık yerlere girmekten, kendi evini terk etmekten veya evde olmaktan aşırı veya irrasyonel korku”. kaçmanın zor olduğu yerler” , panik bozukluğu ve travma sonrası stres bozukluğu, ancak yalnızca panik bozukluğu geç ergenlikte veya daha sonra ortaya çıkar (Elliott ve ark, 2010).
Uzman klinik Psikolog Hülya İlhan
EABCT Terapist, Bilişsel Davranışçi Terapist, EMDR 2. Seviye Terapisti
Kaynak: https://www.doktorsitesi.com’ a Teşekkür Ederiz
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)